اندرز ارزنده
بزرگی به فرزند خویش چنین اندرز می دهد :
«فرزند ! تو فقیر و تهی دست باش ، و بگذار دیگران در برابر چشم تو با فریب و خیانت متمول و ثروتمند شوند ، تو بدون جاه و مقام زندگی کن ،
و بگذاز دیگران با سماجت وشوخ چشمی ، به مناصب عالی برسند ، تو با درد و رنج و ناکامی بساز و بگذار دیگران ، با تملق و چاپلوسی به آرزوی خود دست یابند .
تو از معاشرت با بزرگانی که دیگران برای نزدیک شدن به آن ها خودکشی می کنند چشم بپوش . تو بهتر است لباس فضیلت و تقوا را در بر کنی ،
وقتی که موی سرت سفید شود ، و یک لکه ی سیاه بر دامن شرافت و نیک نامیّت ننشسته باشد ، آن وقت شکر خدا را به جای آور ، و با خاطری شاد و دلی خرسند ، تسلیم مرگ شو .
(اخلاق اسمایلز ساموئیل به نقل از رسالت اخلاق در تکامل انسان )
خداوندا ! در دریای مواج زندگی ما را گرفتار قلاب تملق و خواب غفلت مکن .
